Η περίπτωση του Τάκη Μαυρίκου προσιδιάζει περισσότερο σε αυτό που ο λαός ορίζει ως «φτωχοδιάβολο»: ένας άνθρωπος με καταγωγή από τα κατώτερα οικονομικά στρώματα, ο οποίος με σκιώδη τρόπο κατάφερε να ανέβει οικονομικά και να δημιουργήσει ένα όχι και τόσο καλό όνομα στην πιάτσα, εκμεταλλευόμενος ιστορικούς τίτλους εφημερίδων και απομυζώντας την κρατική διαφήμιση. Όπως και να έχει όμως, το τέλος του εκδότη που ήθελε να γίνει Πειραιάρχης και να επηρεάζει καταστάσεις στην ελληνική Δεξιά ήταν σκληρό και απάνθρωπο. Και, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αστυνομικών τουλάχιστον, δεν θυμίζει σε τίποτα ένα κλασικό ατύχημα.
Του Γιώργου Ευγενίδη
Ο Τάκης Μαυρίκος είχε έναν στόχο στη ζωή του: να ανέβει ψηλά και να μείνει ψηλά. Το πώς θα το κατάφερνε, ήταν μια διαφορετική συζήτηση. Πλην όμως, όπως και οι περισσότεροι διάττοντες αστέρες, ο κ. Μαυρίκος είχε περάσει από την εποχή της ακμής και είχε βρεθεί στην εποχή της πτώσης του. Αυτή συνδέθηκε με τη σύλληψή του για συμμετοχή στο κύκλωμα-δημοσιογράφων εκβιαστών. Ο κ. Μαυρίκος οδηγήθηκε με χειροπέδες στον εισαγγελέα, ενώ είχε προσπαθήσει να διαφύγει τη μέρα της σύλληψής του από ειδικά διαμορφωμένο χώρο στο σπίτι του-δείγμα πως είχε πάρει τα μέτρα του για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Πλην όμως, για τις πράξεις του κ. Μαυρίκου ή τελοσπάντων γι’ αυτές που κατηγορείτο, δεν θα αποδοθεί ποτέ δικαιοσύνη, μιας και ο άλλοτε εκδότης της εφημερίδας «Ακρόπολις» αλλά και άλλων ιστορικών τίτλων απανθρακώθηκε στο κουφάρι της μοιραίας Porsche Cayenne, το μεσημέρι της Πέμπτης στο αριστερό ρεύμα της Αττικής Οδού.
Τα δύσκολα χρόνια στον Πειραιά
Πριν πάει όμως στο πολυτελές σπίτι στα νότια προάστια, αγοράσει ακριβά αυτοκίνητα, όπως το τζιπ που οδηγούσε το μοιραίο γι’ αυτόν μεσημέρι και τα ραμμένα ακριβά κοστούμια που φορούσε, κυρίως στο χρώμα του μαύρου, ο κ. Μαυρίκος δεν υπήρξε ιδιαίτερα εύπορος. Προερχόμενος από το Κερατσίνι, δούλεψε στη ΔΕΗ, δραστηριοποιήθηκε στην περιοχή του, ενώ διετέλεσε υπεύθυνος επικοινωνίας του δήμου Κερατσινίου, αλλά και υποψήφιος δήμαρχος το 2002, όταν και πήρε λίγο περισσότερους από 1000 σταυρούς και βγήκε τρίτος από το τέλος. Τότε μάλιστα, όντας εκδότης μιας μικρής τοπικής εφημερίδας, κατάφερε και απέκτησε τον πρώτο του εχθρό: ήταν ο Φώτης Μελάς, πρώην δήμαρχος Κερατσινίου, ο οποίος τον κατηγορούσε για συκοφαντικά δημοσιεύματα. Παράλληλα, ο κ. Μαυρίκος πέρασε από το Tv Magic ιδιοκτησίας Σωκράτη Κόκκαλη και από τον ραδιοφωνικό σταθμό 107 fm του Πειραιά ως ρεπόρτερ, ενώ λίγο μετά πήγε στο Τηλεάστυ, τον τηλεοπτικό σταθμό του Γιώργου Καρατζαφέρη. Και, όπως λένε άνθρωποι που τον γνώριζαν από εκείνα τα χρόνια, ως ρεπόρτερ μάλλον δεν έλεγε και πολλά και, αν είχε επιμείνει σε αυτή την καριέρα, μάλλον θα είχε παραμείνει άγνωστος.
Εκδότης από τη μια μέρα στην άλλη
Και κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 00’, ο Τάκης Μαυρίκος αρχίζει να αποκτά τον έναν μετά τον άλλον ιστορικούς τίτλους εφημερίδων, όπως η Μεσημβρινή, η Ακρόπολις, η Επικαιρότητα, οι 24 ώρες, ο Ελληνικός Βορράς κλπ. Η πρώτη εφημερίδα που εξέδωσε ήταν η Μεσημβρινή, η εφημερίδα που είχε συνδεθεί με τον όμιλο Βαρδινογιάννη. Ο Μαυρίκος έκανε το εξής απλό: έχοντας ενημέρωση από την Επιτροπή Σημάτων του τότε υπουργείου Εμπορίου, μάθαινε πότε ένας τίτλος εφημερίδας έπαυε να ανήκει στον μέχρι τότε ιδιοκτήτη του και μέχρι αυτός να αποφασίσει, αν θέλει να τον ανανεώσει, αυτός έσπευδε και τον καπάρωνε. Σε άλλες περιπτώσεις του βγήκε, σε άλλες όχι. Στην περίπτωση της Μεσημβρινής, ο όμιλος Βαρδινογιάννη τον κυνήγησε και ο κ. Μαυρίκος παραδόθηκε σχεδόν αμαχητί στη βασική αρχή πως το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. Πλην όμως, ο τίτλος της «Ακροπόλεως» πέρασε στα χέρια του, γιατί ο Δημήτρης Κοντομηνάς δεν ενδιαφέρθηκε να επεκτείνει το ιδιοκτησιακό του καθεστώς.
Ο σκοτεινός ρόλος και η κρατική διαφήμιση
Από τότε, ο κ. Μαυρίκος έβγαλε σωρεία εφημερίδων, πολιτικών και αθλητικών. Όλες του οι εφημερίδες όμως είχαν κοινά γνωρισματα: λίγες σελίδες, μικρή κυκλοφορία, παρόμοια ρεπορτάζ, σαν περασμένα με καρμπόν, πολλές φορές πανομοιότυπα πρωτοσέλιδα και τεράστια κρατική διαφήμιση, σε κάθε περίπτωση δυσανάλογη για εφημερίδες που πουλούσαν-δεν πουλούσαν 1000 φύλλα τη μέρα. Πώς διαμορφωνόταν η κυκλοφορία τους; Στα περίπτερα ήταν σχεδόν μηδενική. Πλην όμως, σε διευθύνσεις του δημοσίου, αλλά και στα σώματα εφημερίδων που κυκλοφορούσαν σε υπουργεία, μπορούσε κανείς να βρει ακόμα και 5-6 αντίτυπα της Ακροπόλεως, ακόμα και αν φερ ειπείν, στο ίδιο σώμα υπάρχαν 3-4 φύλλα των Νέων ή της Καθημερινής. Ο τρόπος του Μαυρίκου ήταν κοινό μυστικό: απευθυνόταν ο ίδιος σε υπουργούς και συνεργάτες, ζητούσε οι εφημερίδες του να μπαίνουν στα σώματα και να λαμβάνουν κρατική διαφήμιση, βασιζόμενος στην προσωπική επαφή και στα αποθεωτικά δημοσιεύματα που ο ίδιος θα φρόντιζε να μπαίνουν στις εφημερίδες του. Και κάπως έτσι το μαγαζί του επιβίωνε. Όλα τα παραπάνω, είναι το κοινό μυστικό των υπουργείων. Μάλιστα, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που τόλμησαν κάποτε να κόψουν τις εφημερίδες του Μαυρίκου από το σώμα εφημερίδων που λάμβαναν, για να δεχθούν απανωτές οχλήσεις του, είτε τηλεφωνικά είτε γραπτά, ώστε να αποκατασταθεί η σχέση τους.
Οι πολιτικές του διασυνδέσεις δεν απλώνονταν ακριβώς σε όλο το φάσμα, αλλά του έφταναν για να πηγαινει παρακάτω. Επί υπουργίας Αβραμόπουλου είχε τοποθετηθεί ο ίδιος ως υποδιοικητής στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αθηνών και ο συνεργάτης του, Άρης Σπίνος στην ίδια θέση στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας, χωρίς να έχουν επαφή με τον χώρο της υγείας. Οι επαφές του είχαν κατά τεκμήριο άρωμα Πειραιά, με αρκετούς να μιλάνε για επαφές του με το ιστορικό στέλεχος της ΝΔ Γιάννη Τραγάκη, αλλά και με τον επί χρόνια αντιπρόεδρο της Βουλής και εκλεγόμενο επίσης στη Β’ Πειραιά, όπως και ο κ. Τραγάκης, Παναγιώτη Κρητικό. Δημοσίως άλλωστε πολλοί έκαναν πως δεν γνώριζαν τον Μαυρίκο. Λίγοι όμως είχαν το θάρρος είτε να τον πετάξουν έξω από το γραφείο τους, όπως έκανε κάποιος υπουργός της ΝΔ ή να αρνηθούν έστω και να βγουν στο τηλέφωνο.
Η ενασχόληση με την πολιτική
Εσχάτως, ο Μαυρίκος είχε βαλθεί να ασχοληθεί εκ νέου με την πολιτική. Το 2014 διαφήμιζε πως θα κατέβει για δήμαρχος Πειραιά, κάτι που ποτέ δεν έγινε, ενώ στις αρχές του 2015 ίδρυσε το κόμμα Δεξιά, το οποίο όμως ποτέ δεν κατέβηκε σε εκλογές. Ο ίδιος όμως εμφανιζόταν ως πρόεδρος και έκανε και παρεμβάσεις, όπως στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Kontra Channel. Βέβαια, ο Μαυρίκος ήταν ιδιαίτερης ιδιοσυστασίας: κατά την παρουσίαση του κόμματός του στο Hilton μιλούσε εκθειάζοντας τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ενώ οι εφημερίδες του και ιδιαίτερα η Ακρόπολις, με μπροστάρη τον Άρη Σπίνο ως διευθυντή της, ήταν η μόνη εφημερίδα-πριν εμφανιστεί το Μακελειό-που εκθείαζε τη Χρυσή Αυγή, φιλοξενούσε δηλώσεις στελεχών της και μιλούσε για πολιτική δίωξή της στην περίπτωση Φύσσα. Αν μη τι άλλο, επρόκειτο για ένα ιδιαίτερο κράμα δεξιού «πολιτικού».
“Ο Μπερλουσκόνι του Πειραιά”
Παράλληλα με όλα αυτά, ο «Μπερλουσκόνι του Πειραιά» αποφάσισε να ασχοληθεί και με το ποδόσφαιρο. Αρχικά, όταν ο ιστορικός Απόλλων Αθηνών έπεσε στις ερασιτεχνικές κατηγορίες, ενδιαφέρθηκε για το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών του. Έγινε δεκτός με θέρμη, πήγε σε γενικές συνελεύσεις, πλην όμως ποτέ δεν παρουσίασε τα οικονομικά εχέγγυα που του ζητήθηκαν. Όταν η ιστορική ομάδα της Μυτιλήνης, ο Αιολικός, βρισκόταν σε αποδρομή την περίοδο 2007-2008, ο Μαυρίκος εμφανίστηκε πάλι ως υποψήφιος σωτήρας. Τον είχε προτείνει ο τότε νομάρχης Λέσβου και μετέπειτα βουλευτής της ΝΔ Παύλος Βογιατζής, αλλά επί της ουσίας ποτέ δεν υπήρξαν οι προϋποθέσεις εμπλοκής του. Φυσικά, ποτέ δεν ανέλαβε την ομάδα. Το όνομά του ενεπλάκη και με την έτερη πειραιώτικη ομάδα, την Προοδευτική του Κορυδαλλού το 2009. Ο Μαυρίκος έκανε τη βόλτα του στο λεγόμενο «κλουβί», έκανε κουβέντες για την ομάδα, αλλά, όπως έλεγαν τότε άνθρωποι της ομάδας, παραλίγο να τη διαλύσει ολοκληρωτικά. Το τελευταίο σενάριο που ακούστηκε στην πιάτσα τον ήθελε να συνδέεται με τον Ιωνικό Νίκαιας που βρίσκεται στη Γ’ Εθνική. Τον Ιούλιο του 2015 ανέλαβε να τρέξει την ομάδα, πλην όμως, μετά από δύο εβδομάδες εξαφανίστηκε, αφήνονταν την ομάδα στα χέρια του Ερασιτέχνη. Παρ’ όλα αυτά, ο κ. Μαυρίκος έπαιζε σε πολλά οπαδικά ταμπλό: κάποτε εξέδιδε την εφημερίδα «Παναθηναϊκή» και εμφανιζόταν ως θιασώτης της τότε πράσινης διοίκησης, ενώ από την τελευταία αθλητική εφημερίδα που είχε, την Αθλητική Ημέρα, πυροβολούσε συχνά-πυκνά τον Ολυμπιακό, αν και είχε καταγγείλει επεισόδιο εναντίον του στο ΣΕΦ, σε παιχνίδι του μπασκετικού Ολυμπιακού, το οποίο παρακολουθούσε με τα δύο του παιδιά.
Ο επίλογος
Όπως και να έχει, ο Τάκης Μαυρίκος δεν κατάφερε ούτε να γίνει μεγάλος εκδότης, ούτε μεγάλος παράγοντας, ούτε μεγάλος ποδοσφαιρικός ιθύνων. Αρκέστηκε στο να κινείται στο παρασκήνιο, καταφέρνοντας όμως έτσι να εξασφαλίζει τα προς το ζην. Και ομολογουμένως, δεν τα κατάφερε άσχημα. Είχε σημαντική οικονομική άνεση, κυκλοφορούσε με ακριβά και γρήγορα αυτοκίνητα, ανά καιρούς είχε σωματοφύλακες, ποτέ δεν έλεγε όχι σε ένα μεγάλο πούρο Cohiba, ενώ σύχναζε στο εστιατόριο Milos του Hilton, αλλά και σε άλλα σικ μαγαζιά του κέντρου ή των νοτίων προαστίων. Ο συνήγορός του Αλέξης Κούγιας μιλούσε για έναν άνθρωπο που ήταν «ταγμένος στη μαχητική δημοσιογραφία» και ο οποίος, ως εξαιρετικά συναισθηματικός, είχε πληγεί σοβαρά από την υπόθεση με τους εκβιασμούς. Πλην όμως, είναι τόσοι πολλοί οι πολιτικοί παράγοντες που δεν αναπολούν ακριβώς τι εποχές της ισχύος του Τάκη Μαυρίκου, έχοντας να λένε για τις πιεστικές του μεθόδους, προκειμένου να παίρνει αυτό που θέλει: διαφήμιση και άρα ζεστά χρήματα.
Η ανάφλεξη του αυτοκινήτου του στο αριστερό ρεύμα της Αττικής Οδού δίνει τροφή στα σενάρια. Κυρίως ως προς το κατά πόσο αυτό που συνέβη ήταν ατύχημα ή όχι. Κανείς δεν μπορεί να προδικάσει, πολλώ δε μάλλον όταν οι αρχές δεν έχουν συνδέσει όλα τα κομμάτια του παζλ. Ένα μόνο είναι σίγουρο: η πτώση του Τάκη Μαυρίκου, η οποία διαδέχθηκε την περίοδο της ανόδου του, επισφραγίστηκε με τον πιο τραγικό τρόπο.
Πηγή: Koolnews